Vanaf 1 januari 2019 eist Brussel dat Noordzeevissers alle babyvisjes die in hun netten terechtkomen, mee naar de wal brengen. De EU wil met de aanlandplicht de vissers dwingen nog selectiever te vissen. Echter, veel vissers hebben hun materialen en netten zodanig aangepast dat het vangen van kleine niet marktwaardige vis al verminderd is. Overigens is het in een zee waar alle soorten en leeftijden door elkaar heen zwemmen onmogelijk om volledig clean te vissen. Dat is een illusie. Desalniettemin doen vissers hun stinkende best om zo selectief mogelijk te vissen en om de overlevingskans van hoeveelheden kleine vis nog meer te vergroten. Dat doen de vissers door bij het leeghalen van de netten en de verdere verwerking zoveel mogelijk zeewater te gebruiken. Daardoor overleven veel visjes en ook krabben en andere bodembewoners die paar minuten aan dek. Na het terugzetten in zee zoekt het overgrote deel pijlsnel de veilige diepte weer op.

Brussel zadelt de Noordzeevissers op met een gedrocht van een maatregel die geen bijdrage levert aan de instandhouding en gezondheid van de visbestanden. Dat laatste bevestigen ook biologen die onderzoek doen naar de omvang van de visbestanden.